MARY
CELESTE 14 december 2015 nr.2
Op
zee gebeuren soms vreemde dingen. Het is dan ook een andere wereld, volkomen
verschillend van het land. Een enorm grote wereld waar eigenlijk niemand woont,
ja er varen wat schepen op rond. Er is heel veel landoppervlak maar er is nog
veel meer zee: alle zeeën en oceanen tezamen hebben vier maal zoveel
oppervlakte als land.
Als
je, zoals ik, een tijd gevaren heb, word je dat op lange reizen wel gewaar: dagen lang altijd hetzelfde: water,
water, water. Op de oceaan kom je ook bijna niemand tegen, zelfs op “drukke” vaarroutes niet, want zelfs daar is er ongekend veel ruimte.
Ondanks
die ruimte gebeuren er met de schepen, die op de zeeën rondvaren, toch wel eens
aanvaringen. Hoe kan dat toch? Daar zijn wel verklaringen voor: schepen
botsen nogal eens door onoplettendheid, verkeerde inschatting, onduidelijke voorrangsregels, maar een
verklaring is óók: schepen hebben geen rem, ze zijn log en reageren maar
langzaam op hun roer. Als een schip achteruit slaat gebeurt er eerst helemaal
niets, de schroef draait loos rond. Pas als de vaart eruit is “pakt” de schroef
en remt enigszins. In de zeiltijd was het nog problematischer, die schepen
konden alleen uitwijken en hun zeilen laten zakken als er een aanvaring dreigde.
In
1872, op 4 december, trof een Canadees schip, de Dei Gratia, op de Atlantische
Oceaan, ergens bij de Azoren, een verlaten schip aan: de brik “Mary Celeste”.
Deze Amerikaanse schoener, was op 7 november uit New York vertrokken met een
lading van zo’n 1700 vaten gedenatureerde alcohol, met bestemming Genua. Enkele
mannen van de Dei Gratia gingen een kijkje nemen op de Mary Celeste en troffen alles intact aan. In de kombuis zou nog
pap op het (gedoofde?) vuur gestaan hebben, in de kajuit een mok lauwe(?) thee
en er liep ook een kat rond. Dit alles wordt door anderen betwijfeld, maar van
de bemanning was in ieder geval geen spoor! Het leek erop dat men het schip
(overhaast?) verlaten had, want er miste een reddingsboot en de navigatiemiddelen, o.a. de
sextant. Onbegrijpelijk, het logboek was nog wél aan boord en dat wordt eigenlijk
altijd meegenomen. Ook de zeilen waren nog gedeeltelijk aanwezig.
Was
er wat aan de hand met het schip? Ja, er stond water in het schip (een meter) en
een der lenspompen was gedemonteerd, maar het schip dobberde waarschijnlijk al
dagen onbeschadigd rond.
Als
je een verlaten schip weet te bergen is 60 % van de waarde voor jou, maar dan
mag er niemand meer aan boord zijn. Zou
er dan toch wat gebeurd zijn wat niet door de beugel kan? In ieder geval wist de Dei
Gratia het schip naar Gibraltar (500 mijl verder) te slepen, al waar het schip gerepareerd
en later doorverkocht werd.
Wat
zou er nu toch precies gebeurd zijn? Men vermoedt dat het schip in een storm een lek
heeft opgelopen en dat de bemanning toen maar besloten had om het schip te verlaten.
Vreemd, want zo lek was het schip niet en zo snel verruil je in een storm je
schip niet voor een open reddingsloep. Zou er niemand op het schip
achtergebleven zijn? De kapitein had vrouw en kind aan boord en dan toch in de
reddingsboot? Die sloep zou in de storm met man en muis vergaan zijn en is
nooit gevonden.
Maar…. er is toch nog wel wat nieuws over de Mary Celeste.
Ze
is uiteindelijk in 1885 vergaan en onlangs, in 2001, is het wrak gevonden door
een wrakkenjager (in de buurt van Haïti). Dit heeft trouwens geen nieuw licht
op het raadsel geworpen.
Ook
heeft Sir Arthur Conan Doyle indertijd een boek geschreven, waarin een fictief verhaal over
de “Marie” Celeste voorkomt (expres verkeerd geschreven?).
De
Mary Celeste blijft één van grootste mysteries van de zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten